Güneşe bakıyorum
Yakıyor
Aya dönüyorum
Söndürüyor
Su olup akınca
Denize,
Dağ olup tırmanınca
Semaya varıyorum.
Gece inince üstüme
Yıldız yıldız bir perde
Uyanıp da kendime
Düşlere dalıyorum.
Yanmayınca bitmiyor,
Bitmeyince dinmiyor
Bir acı feryat olup
Dillerimden düşmüyor
Pervanenin kederi
Bulut olduğum zaman
Göğe ağdığım zaman
İçimdeki can kuşum
Kanatları kınalı
Gözleri kara boncuk
Huzuru sonsuzdaydı.
Tohum olunca yerde
İçip de can suyumu
Çimlenince derinde
Can kuşum sanki bülbül
Başladı türküsüne.
Ne zaman ki panterdim
Keskindi bakışlarım
Rüzgârlarla yarışır
Titretirdi bakışım
Can kuşum içimdeydi
Benden bile habersiz
Yaşayıp gitmekteydi.
Heyhat, adem olunca
Bir baktım ki eksiğim
Aradım can kuşumu
Nerdedir bulamadım
Karşıdan gelince havva
Açıp içine baktım
Can kuşum oradaydı
Hakikati anladım.
Doğduğumuzu bilmedik
Söylediler, öğrendik
İçtik hayat şerbetini
Yudum yudum bitirdik
Düşünmeyin ölümü
Bilmeyecek kimsemiz
Epey bir zaman daha
Kalacağız araf'ta
Vakt tamama erince
Çözülecek bilmece
