Okumak

Okumak aktif bir eylemdir. Okuyacaksınız. Çok okuyacak, çok karşılaştıracak, çok kuşkulanacak, kere be kere kendinizden ve önceki bilgilerinizden şüpheleneceksınız. Sonra kimileri pekişecek, kimileri değişecek. Bu okumanın diyalektiğidir, kaçınılmaz. Bu diyalektikten yoksun bir okuma kuran/incil okumasına benzer ve sizi bilmeye değil inanmaya götürür. Kuru kuruya inanırsınız. Sonra da gözleriniz hep inandıklarınızı destekleyen yazıları arar. Bulursunuz. Ama bilgiyi değil, tıpkı sizin gibi ama sizden önce inanmış, iman etmiş olanları... Böylece ideoloji dinsel bir nitelik kazanır ki korkunç bir şeydir. Buna düşmüş çok insanımız var. Görüyoruz, tespit ediyoruz ve not ediyoruz.

O Ağaç

Sabah olmaz bu gece

Durup dururken

Nedendir bilinmez

Gene "O" ağaç

Çiçeklendi içimde

Varlığım Kanatlanır

Damlacıklar halinde

İndikçe yağmur

İndikçe üstüme

Hafiflerim kendimden

Varlığım kanatlanır

Ayrılır bedenimden

Bir hayal halinde

Beliririm sende

İç geçirirsin derin

Haberin bile olmaz

Konduğumdan göğsüne

Küçücük Bir Yalan

Bıçak gerekmez

İlla ki kurşun

Taşlamak

Zehirli ekmek

İlmiğe boyun geçirmek...

Küçücük bir yalan

Yüzün kızarmadan,

Bir çift göz

Riyakar bakan,

Bir tek cümle

Kafayı bulmuşken

Hiç beklenmedik anda

Ağzından çıkan,

Öldürür... Hem de nasıl

Hiç acımadan

Tuhaf Sessizlik

Tuhaf bir sessizlik

Hüküm sürüyor içimde

Sıcaklık sürekli

Yirmi derece

Yaz yok, kış yok

Baharı, güzü yok

Dün ve yarın yok

Eriyip akmış zaman

Çökmüş yerin dibine

Sonra da donup kalmış

Donup kalmış öylece

Ne Çok

Ne çok güne uyandık

Ne çok gece indi üstümüze

Ne çok yol yürüdük

Ne çok oyalandık durduk

Kaldık bir yerde

Ne çok yedik be

Ne çok içtik öyle

Ne çok ağlayıp güldük

Sevdik, seviştik yerince

Ne çok yaşadık böyle

Bir tek ölmedik işte

Ölmedik be

Çerağ

Çerağı içimde yaktım

Rüzgarı içimde estim

Yağmur oldum yağdım

Deniz oldum coştum

Alemi koydum içime

Uyandığım ol demde

Zamanı akıtıp durdum

Hep içimden içime

Son Yaprak

Asmadaki son yaprak

O kınalı yapıncak

İncecik sapcığından

Ayrılıp düşüvermiş

Şu mecalsiz rüzgara

Nasıl oldu yenilmiş

Kumru

Bir garip kumru idi

Yavrusu akça

Pencereyi açınca

Havalanırdı korkuyla

Bu sabah hiç korkmadı

Korkup da hiç kaçmadı

Durmuş meğer yüreciği

Soğumuştu gövdeciği

Vurdun beni kumru sen

Sabah sabah kalbimden

Gölge

Gözleri bulut

Bakışı yağmur

Nefesi ışık

Hayal meyal bir gölge

Yürüdü geldi sessizce

Durduk öyle karşılıklı

Gözlerimiz hep yaşlı

İçimi çekerek uyandım

Bildim, o babamdı

Duvar

Eski, yorgun bir duvar

Üzerinde derin izler var

Genç, çocuk, ihtiyar

Dokundukça dokunmuşlar

El izinden bitap duvar

Kocaman bir kamburu var

Eyy derin kuyudan 

Eyy uçsuz ovadan

Eyy dağların ardından

Daha sırdaş eski duvar

Sen de geldin geçiyorsun

Geçip de gidiyorsun

İki kapılı bu handan

Gözün arkada kalmadan

Nece

Nece söyler dil...dinle 

Nece söyler bülbül şarkısını, 

Çiçek kokusunu salar nece

Tıp tıp atıyor bak yüreğim

Yürek atışı necedir... söyle

Gece usulca iner

Gün çekilir usulca

Çıt çıt eder ağaçların dalları

Bilirim ki söyleşirler

Acep sohbetleri nece