tadı tuzu -9

ben sensin, sen de ben

eririm sende, sen zaten içimde

amma gene de bir ten var bir de tin

eğer tarif gerekse

sen daha çok ten

ben tin ve tinden öte

tadı tuzu -8

öyle bir yoldur ki zemini dikenli

öyle bir rüzgar ki esen nerden baksan zemheri

öyle bir dünya ki geldiğimiz bu alem

sanki ceza, sanki sürgün, sanki yokluk yeri

gene de, ama gene de gelir açar yüreğinde

kartal bakışlı bir sevda çiçeği

gelir açar en derininde ve salar ışığını

dolunay misali

tadı tuzu -7

bir sevmek vardır bir de sevda

bir yaşamak vardır bir de olmak

bir göçmek vardır, ölmek bir de

solumak her nefesi yerli yerince

vurunca teline sazın sazende

ortaklaşmak bir türküyü

kabul edip şükretmek

hayatın bu en naif hediyesine

böyle bilir böyle söyler

melek, kedisi dursa da beride

tadı tuzu -6

tanrıyı besleyip, büyütüp içimde

doğurduğum o en son gece

dile gelip de muradını

yazdırınca bileğime

bildim ki içim benim

bildim ki, a hoyrat sevgilim

su derindir kendinden

ve doğurduğum kendimim

tadı tuzu -5

ne anlatır geçen zaman bize

mırıl mırıl söylenip duran bu masal

ki ezelden gelip gider ebede

hangi toprağın suyudur

hangi suyun yatağıdır

sormalı değil mi sormalı

tepeden tepeden bakan

kaim olan aydedeye

tadı tuzu -4

kedili melek demler kahrı içinde

süzüp yatırır şiire

şiiri bal eyler ekmeğine

ekmektir çare olur derdine

nur olur ışık salar, 

yemiş olur can katar,

sırdaş olur, saklar ha saklar

her bir derdi kendinde

tadı tuzu -3

ah ne hoştur rastlamak şu hayatta

candan, hakiki, hamur gibi yoğrulmuş

başaktan, ekmeğe o uzun yolu tutmuş

kanmış, yanmış, ölmüş, yeniden ve yeniden

doğmuş bir ademe, bir havvaya

ne güzeldir bir türküde buluşmak

yan yana, can cana

tadı tuzu -2

coşturan nedir yüreğimi

nedir hayatta tutan beni

nedir dolanıp durduğum

aylasına meftun olduğum

o çorak ve gümrah toprakta

kök saldıran kendimi

bilmiyorsun, anlamıyorsun

dert etme hiç bu gerçeği

dert etme, eyy sevgili

tadı tuzu -1

öyle bir sudur ki sevda

ölümüne bağlıdır kaynağına

lakin akmaları vardır suyun

azgın ve çağlayarak ve deli

ve taşkın ve çağıl çağıl

ve en sonunda, 

o değişmez menzilin kıyısında

usul usul akar durur

öyle bitimsiz ve asude ve 

ve yorgun bir kuş misali

uyuklar durur sevgilinin

yalnız ve ancak onun

dağ gibi omuzlarında

tadı tuzu

derin ve ılık bir gülüş

ağartır bir nebze

en koyu karanlığı

solmuş bir çiçek

kaldırır başını

içinde bir yerlerde

şen bir hal alıverir

alıverir insanı içine

çok görme eyy sevgili

çiçeği ezme, çiğneme