Bulut olduğum zaman
Göğe ağdığım zaman
İçimdeki can kuşum
Kanatları kınalı
Gözleri kara boncuk
Huzuru sonsuzdaydı.
Tohum olunca yerde
İçip de can suyumu
Çimlenince derinde
Can kuşum sanki bülbül
Başladı türküsüne.
Ne zaman ki panterdim
Keskindi bakışlarım
Rüzgârlarla yarışır
Titretirdi bakışım
Can kuşum içimdeydi
Benden bile habersiz
Yaşayıp gitmekteydi.
Heyhat, adem olunca
Bir baktım ki eksiğim
Aradım can kuşumu
Nerdedir bulamadım
Karşıdan gelince havva
Açıp içine baktım
Can kuşum oradaydı
Hakikati anladım.