Düşyazılar - 2

 Gücünü kuşandı geliyor kış. Soluğunu duyuyorum içimde. Gözüm takvimde bekliyordum nicedir. Öyle bir özledim ki zemheri’yi. Toprak kokusu çekiyor canım. Yağmur sonrası ıslak sabahlara uyanmak, pencerede vınlayan rüzgârın sesini duymak, ateşin başında, içimi yeni bir romana dökmek istiyorum. Acele ediyorum evet. Çünkü korkuyorum. Gecikirsem eğer… eğer gecikirsem… içimde birikenler taşlaşır da dökülmez belki. Öylece kaskatı kalırlar. Neşemi, huzurumu, aşklarımı, arzumu bir kenara itip beni ıssıza atarlar diye korkuyorum.

Düşyazılar - 1

Sabahı zor gecelerin varlığını sezmiştim. Orada bir yerlerde sessizce bekliyorlardı. Sonunda geldiler. Artık usul usul inmiyor akşam üstüme. Yürek kütürtüsü gibi güm diye aniden iniyor. Bir göz kırpımı vaktinde. Kapıyorum gözlerimi gündüze, açıyorum gece. Sakince yürüyorum koridor boyunca, sakince duruyorum al duvaklı sandığın önünde. Karşımdaki aynadaki aksim de öyle. Duruyoruz göz göze. Bir çiçeğin taç yapraklarını okşar gibi açıyorum kapağını sandığın. Alıyorum ışıktan geceliğimi elime. Aynadaki aksim de alıyor. Zaten soyunmuştum koridor boyunca, gün rengi geceliği geçiriyorum üstüme.