hep böyle şaşarak
hep böyle acıyarak
hep böyle yaşamak
son zerresi nefesin
zuladaki o son gün
yüklenip derdini ömrün
bir meltem serininde
bir yaz ikindisinde
toprağa kavuşmak
kavuşmak hayaliyle
alır kendimi giderim
yoksa yürüyecek yol
ellerimle döşerim
kendi gönlümle bulur
dikenine kalbimi gömerim
gül kanar, ben gülerim
dalgalanır su
sallanır dağlar
doğudan batar güneş
batıda gün patlar
biz dururuz
gözlerimiz ufukta
yalın kılıç girdiğimiz
kavgamızdan
şaşmayız asla
dostlar böyle bilir bizi
düşman öğrenir
vakt erişip
gül kanayınca