ak bir su yürür içimde
varır menziline
yarılır gökler
ebem kuşağı iner yeryüzüne
çıplak ayak yürürüm üstünde
bir çocuk gibi şen
varırım cennetime
18 Mart 2015
Zifiri -7
uzanır çekerim göğü yere
mavi bir su gibi örterim üstüne
sen uyursun melekler gibi güleç
sen nursun, çiçek evreninde bir hale
Zifiri -6
karanlık boğunca ışığı
gözünün feriyle çığlık atmalı
o zaman kırılır camdan kara
aydınlık gelir konar ak bir gül gibi
gelir konar yakana
bir top nur olup patlar alnında
Zifiri -4
bir damlacık su
saklar kendinde hayatı
ne kadar kiri varsa dünyanın
ak sularda yıkamalı yuğmalı
sonra bir çağrı yapmalı
eyy insan evladı,
karga sürüsünde atmaca ne gezer
al başına aklını...
Zifiri -3
varmalı kenarına uçurumun
dibine dibine bakmalı
bir vakti gecenin
gündüz gözüyle
uçurumun dibini
yacak bucak aramalı
yitirdiğimiz insanı
orada bulmalı
Zifiri -2
fırtına zamanına vardık
sallanmadık ağaç kalmadı
devrilmedik fidan
yıkılmadık adam
sönmedik ocak
yanmadık yürek
solmadık çiçek
kalmadı
uçurumun dibine
az kaldı
İnsan Hatıra Biriktiren Varlıktır
ezelden bildiğini unutmaktır insanın dramı. unutmayı marifet sanmak. önünde sonunda vardığı yer hatırlamaktan, bilmekten ödü kopmak. korkunun ecele faydası yok diyen de o oysa. unutmayı seçmediği zamanlarda. oysa hatıra biriktiren bir varlıktır insan. o yüzden hatırlamaktır doğası. bir başarabilse tarih tekerrür etmeyecek bir daha, işlenmeyecek aynı suçlar, yanmayacak bunca can. ama korkuyor işte. acımaktan. hatıralarından ibarettir insan. onlardır bir tek birikmesi doğal olan. yaşamak eylemindeyiz çünkü. yaşarız, yaparız ve geçer zaman. hatıra demek ömür demektir. bakın bakalım geriye. en çok ne biriktirdiniz. ah güldürmeyin beni... eşyanızı sormuyorum elbette. paranızı ise hiç. hatıralarınızı soruyorum. gülerken, ağlarken, öperken, severken, sevilirken, kana kana bir bardak suyu içerken, çıplak ayak kırlarda koşarken, zalime haddini bildirirken, mazlumun yanında dururken, kederli bir çift gözün içine tüm şefkatinle dalarken, verirken, alırken, paylaşırken...
Zifiri
o sabahtır ki gün aymayacak
o sabahtır ki çiçekler hep kapanacak
o sabahtır ki çocuk sesleri duyulmayacak
o sabahtır ki varlığın nefesi
acı bir zehir gibi kokacak
o zaman teninize sinmiş can
aklını yitirmiş bir kuş gibi
kendini yerlere çarpa çarpa
ölüme varmayı arzulayacak
Sormaktır İnsanın Doğası
sormaktır insanın fıtratı. merak etmektir doğası. bilmek, anlamaktır amacı. bunlardan uzak ve de muaf olanlar yalnız ve ancak hayvanlarla bitkilerdir. insan değil misiniz ki sormayacaksınız? insan değil misiniz ki anlamaya çalışmayacaksınız? insan değil misiniz ki merak etmeyeceksiniz? insan olmak, kendinizi oldurmak gibi bir boyun borcunuz vardır. bu ömür bunun içindir. yoksa yeyip içmek, nefes alıp vermek ve çiftleşmekten ibaret olsaydı varlık sebebiniz insan olarak gelmezdiniz dünyaya. tabiatta tesadüf diye bir şey yoktur. eğer insan olmak için gelmişseniz, insan olmak üzere doğmuşsanız insan olmak için uğraşacaksınız demektir. uğraşmalısınız. bırakın her şeyi: yalnız ve ancak kendinizi izleyin. bakın bakalım ne biçim bir adamsınız, bakın bakalım ne biçim bir kadınsınız. ne mene bir gençsiniz böyle. kendinizi suç üstü yakalayın. yüzünüz kızarıyor mu bakın. kızarmıyorsa düşünün neden ve ne zamandan beri çıkmışsınız insanlık yolundan. en son kime ne faydanız dokundu şu hayatta? bir bakın. ağız dolusu kahkahalarla ne zaman güldünüz? haklı bir kederin pençesinde ne zaman göz yaşı döktünüz. e insansınız. ağlar insan. kıldan ince kılıçtan keskin vicdanı vardır. o yüzdendir ki kutsal bir şeye sahiptir. tanrısal bir şeye. vicdan sızısına.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)