uzak düşünceler...

kimse başını kaldırıp bakmazsa gökyüzüne, gökyüzü neden masmavi olsun ki. neden yüklensin bulutlarla. neden şenlensin kuş çığlıklarıyla. kimse kaldırıp başını dikmez ise gözlerini ufuğa, görmezse kızıl kıyamet doğuşunu, batışını güneşin, uzağın yakını, gecenin gündüzü, karanın akı doğurduğunu bilmez ise neden dönsün ki dünya. kimse kaldırıp başını bakmaz ise enginlere, görmez ise denizin tuzunu, suyunu... görmez ise dalganın coştuğunu bazen de uyuduğunu, neden ada olsun ki ülkemiz, neden nennilesin bizi deniz.

derin...

belki de kaybolmuşuzdur. kendimizi "biz"i bulamıyoruzdur. tarihimizdeki devamlılığı yitirmişizdir. bir yerlerde koparıp attığımız köklerimiz acıyordur derin derin. o yüzdendir her köyde bir panayır düzenleme, panayırlarda buluşma ve çok olma telaşımız.

bir şey -9

al ömrünü diyor sanki hayat

al ömrünü çal başına

yaşa yaşa yaşa

bir şey -8

annem geliyor aklıma

annem gitmiyor aklımdan

annemi görüyorum rüyamda

annem ekmeğimde, suyumda

annem dedikçe içim

yıkılıyor üstüme

yıkılıyor dünya

bir şey -7

yakınca insan kendini

bininci kez, belki on bininci

hep bir şey kalıyor geriye

bir küçük taş, sert bir tohum

kül zerresi, duman isi

ordan büyüyoruz yeniden

bulunuyor illa ki

bulunuyor bir su döken

bir şey -6

küçük bir çentik sadece

sol yanımda, derinde

bir şey -5

vaktidir, geldi artık

yakmalı birikmiş zamanı

yakmalı birikmiş mekanı

yakmalı yanmışı yeniden

bir daha yakmalı

bir şey -4

ekmek değil şurda duran

su değil çeşmeden akan

güldüğüm benim değil

duyduğum bana değil

kim uyuyor kim uyanık

nar duruyor avucumda

yarılmış meydanda içi

kopkoyu bir karanlık

bir şey -3

baktığım değil gördüklerim

duyduğum olmadı hiç

kulak verdiklerim

nerde benim kış seslerim

 kuzu melemesi

 alıcın nefesi

 bereketi zeytinin

bir şey -2

kesip attım bir kolumu

kesip attım sağ omzumu

kesip ayırdım buluttan

ayırdım yağmurunu

toz duman, kan revan

akıp gitsin bu tenden

akıp gitsin bu can

bir şey -1

gelen benimdir

giden benim

ölen benimdir

doğan benim

alıp kendimi kucağıma

bitimsiz bir fısıltıyla

iyileşsin içim diye

mırıl mırıl nennilerim

bir şey

zamanda bir şey değişti

mekanda bir şey

bir kırık, bir çatlak

içimde bir yerde

koşmuyor artık o çocuk

koşmuyor çıplak ayak