Yaz Yangını -6

 ben vurunca kendimi

 ovaya vururum

 suya vururum

 alıçtır kadim dostum

 dikeni neşterdir yarama

 bir acı sözün zehri

 karışınca kanıma

 gider çalarım göğsümü

 çalarım alıca

Yaz Yangını -5

 savurup eteğimi yürürüm

 ağaçlar devrilir arkamdan

 gözümün ucuyla görürüm

 sözü söze katarım

 ömrümü masal diye

 masal diye yazarım

Yaz Yangını -4

 çıplak ayak yürürüm ateşte

 kendi çivimi kendim çakarım

 çakarım ta yüreğime

 deliyim vazgeçmem kendimden

 sana mühürlüyüm 

 sana yazılıyım

 sana kazılıyım

 bu böyle biline

Yaz Yangını -3

 suyu uyuttum 

 ben uyumadım

 yıldızları ninniledim

 gözüm kırpmadım

 tam 19 gece

 seni tespih etti dilim

 seni sindirdim

 hece be hece

Yaz Yangını -2

 sönünce karanlığı gecenin

 dinle ıssızı, duyacaksın 

 ben geldim

Yaz Yangını -1

 biz ki sesimizi buluşturduğumuz o ilk günde

 hani ılık bir yağmur başlamıştı gök kubbede

 biz ki bakışlarımızı buluşturduğumuz o ilk seferde

 başı da, sonu da belliydi ki ya yangındı ya da zelzele

 biz ki tutuşup el ele çocuklara yemiş dağıttığımız

 o ilk öğlende

 adamıştık kendimizi hakka ve adalete

 adanmışız hala ilk günkü halimizle

Yaz Yangını

 uzundu kış

 ve uzun sürdü ayrılık

 kırk yıllık hatırı çoktan doldu

 beraber içtiğimiz o son kahvenin

 yaz geldi

 uzun ve sıcak geçecek

 yazı yakmaya geliyorum

 dost, düşman ve dahi sen

 bilesin