Sabahtı. Çiy düşmüştü toprağa. Bir yanım uyanıktı nicedir, bir yanım uyuyordu hala. Tomurcuğun çiçeğe dönüşme heyecanı, topraktan başını çıkarma gayretindeki sürgünün telaşı, kelebeğin kanat sesi ve gecenin derin bir ah ile göğsünden kopan son nefesi çağırıyordu beni. Duydum. Düşüm çekiştiriyordu eteğimden, uyumaya devam etsem... Kıpırdayan dünya ses veriyordu, gerinip kalksam yerimden. Bir miyim, bin miyim, kaç kişiyim ben. Hem uyurum hem uyanık, hem düşteyim hem gerçekte. Bir yanım yaralı, yanık, bir yanım da güllük gülistanlık.