İçimleyim bugün. Dünya dışarıda... Hatta uzakta. Orada bir yerde akıyor hayat biliyorum. Ancak, orada, hay huy içinde akan ben değilim. Yüzü olmayan bir çift dudak, pan flüt üflüyor içimde. Dinliyorum. Dinlemek ne kelime, pan flüt çarpıyor adeta durmuş yüreğimin yerine. Zerreciklerim biraz seyrelmiş sanki. Arada boşluk yok. Nağme eşsiz bir su, benzersiz bir ışık, ışıktan bir şelale... ben de, kainat da onun içinde. Sürüp gidiyor varoluş ve hayatın zembereği tekrar tekrar kuruluyor, her şafakta, gün doğumundan az önce, mavi gerdanlı bir serçenin ötüşüyle.