tadı tuzu -9

ben sensin, sen de ben

eririm sende, sen zaten içimde

amma gene de bir ten var bir de tin

eğer tarif gerekse

sen daha çok ten

ben tin ve tinden öte

tadı tuzu -8

öyle bir yoldur ki zemini dikenli

öyle bir rüzgar ki esen nerden baksan zemheri

öyle bir dünya ki geldiğimiz bu alem

sanki ceza, sanki sürgün, sanki yokluk yeri

gene de, ama gene de gelir açar yüreğinde

kartal bakışlı bir sevda çiçeği

gelir açar en derininde ve salar ışığını

dolunay misali

tadı tuzu -7

bir sevmek vardır bir de sevda

bir yaşamak vardır bir de olmak

bir göçmek vardır, ölmek bir de

solumak her nefesi yerli yerince

vurunca teline sazın sazende

ortaklaşmak bir türküyü

kabul edip şükretmek

hayatın bu en naif hediyesine

böyle bilir böyle söyler

melek, kedisi dursa da beride

tadı tuzu -6

tanrıyı besleyip, büyütüp içimde

doğurduğum o en son gece

dile gelip de muradını

yazdırınca bileğime

bildim ki içim benim

bildim ki, a hoyrat sevgilim

su derindir kendinden

ve doğurduğum kendimim

tadı tuzu -5

ne anlatır geçen zaman bize

mırıl mırıl söylenip duran bu masal

ki ezelden gelip gider ebede

hangi toprağın suyudur

hangi suyun yatağıdır

sormalı değil mi sormalı

tepeden tepeden bakan

kaim olan aydedeye

tadı tuzu -4

kedili melek demler kahrı içinde

süzüp yatırır şiire

şiiri bal eyler ekmeğine

ekmektir çare olur derdine

nur olur ışık salar, 

yemiş olur can katar,

sırdaş olur, saklar ha saklar

her bir derdi kendinde

tadı tuzu -3

ah ne hoştur rastlamak şu hayatta

candan, hakiki, hamur gibi yoğrulmuş

başaktan, ekmeğe o uzun yolu tutmuş

kanmış, yanmış, ölmüş, yeniden ve yeniden

doğmuş bir ademe, bir havvaya

ne güzeldir bir türküde buluşmak

yan yana, can cana

tadı tuzu -2

coşturan nedir yüreğimi

nedir hayatta tutan beni

nedir dolanıp durduğum

aylasına meftun olduğum

o çorak ve gümrah toprakta

kök saldıran kendimi

bilmiyorsun, anlamıyorsun

dert etme hiç bu gerçeği

dert etme, eyy sevgili

tadı tuzu -1

öyle bir sudur ki sevda

ölümüne bağlıdır kaynağına

lakin akmaları vardır suyun

azgın ve çağlayarak ve deli

ve taşkın ve çağıl çağıl

ve en sonunda, 

o değişmez menzilin kıyısında

usul usul akar durur

öyle bitimsiz ve asude ve 

ve yorgun bir kuş misali

uyuklar durur sevgilinin

yalnız ve ancak onun

dağ gibi omuzlarında

tadı tuzu

derin ve ılık bir gülüş

ağartır bir nebze

en koyu karanlığı

solmuş bir çiçek

kaldırır başını

içinde bir yerlerde

şen bir hal alıverir

alıverir insanı içine

çok görme eyy sevgili

çiçeği ezme, çiğneme

kedi'ye -4

açıyor 

asla ekmediğim çiçekler

bir hasat ki ömrümde

biçilmiş başak kokusu

taze ekmek olup

tütüyor ellerimde

kedi'ye -3

sabahı güneş değil

yıldız değil gecesi

öpüşü bir deli rüzgar

avuçlarımda 

avuçlarımda tıp tıp

atıyor kalbi

kedi'ye -2

mavi atlas üzre

inciler gibi terin

kulağımın dibinde

kor ateştir nefesin

daldığımız bu alem

ne yerdedir ne gökte

bir top ışık patlar ufukta

alı al moru mor 

açar çıt diye

yasemin

Kediye

mırlıyorsun içimde

kesintisiz 

öyle bir hal ki bu

doludizgin

nefessiz

Ufuk

en katı yürek bile yumuşar ufukta ölüm belirince. ölümün öznesi değil sadece yumuşar şahitlik edenlerin kalpleri de. zaten taşlaşmış yürekleri yumuşatmaktan öte ne iyiliği olabilir ki ecelin bize. kedili melek söyler sözü, dinleyen duyar gönül gözüyle.

Sevmek

sevmek insanı yarasından, sevmek en acı yanından. sevmek insanı kederinden, derdinden. öyle sevmeli ki bakıp gözlerine akmalı içine. içinde gezmeli insanın. damarlarında değil, damarlarında gezen kahrın, öfkenin, acı ve isyanın demir bir örs gibi dövülen kırılmaz zemininde. öyle der kedili melek. demekle kalmaz su olup akar acı kuyusunun en karanlık dibine.

Hüküm

ve sabah olur. bir çift göz yükselir ufuktan. renkleri, duygusu, sesi, kendisi ışıktan mı ışıktan. bir ses uzar gelir martının kanadında. beyaz bir mektup gibi nağmelenir pencerenin pervazında. tıpkı bir mahkum gibi yüzüne okunur hayatın hükmü. razısındır, duyarsın. çağrılmışsındır, uyarsın. gider ve bir mum gibi inceden yanarsın ha yanarsın.

MedCezir

sen med olunca cezir olmak düşer payıma. itirazım yok ey dost. yeter ki soyun da gel, soyun kendinden ve çırılçıplak var yanıma. kedili melek der ki olmasın, amman olmasın ipekten ince, tüyden hafif bir duvar dahi, olmasın aramızda. 

Neden

neden açar ki çiçekler, neden filizlenir tohum ve yeşerir toprak. neden hala mavi olmakta ısrar eder gök kubbe ve boyar denizi de kendi rengine. neden? neden aç durur ki çocuklar, neden ateşlerden ateşlere atılır anneler? neden olur ki sabah, neden geceye bir tebessüm olmaktan vazgeçmez ay dede? neden? nedendir insanın insana ve tüm varlığa eziyeti? neden batmakta yüreğime ve kanatmakta biteviye hayat gülünün dikeni? neden ölmeli çocuklar, neden ölmeli, neden ölmeli, neden?

Şair Ömrü

ah şair ömrü ne ki. bir nefes daha uzun kelebek ömründen. ama vicdan terazisi dolup taştıkça zalimin zulmüyle kelebek ömrü eşit olur bin seneye. çek babam çek. sızım sızım sızla. ama öyle sabahları olur ki şairin, öyle bir uyanması vardır ki uykudan, zil takıp oynar cümle yaratılmış olan. 
kolaydır sevinenle sevinmek. ah nasıl da bulaşıcıdır gülmek. ya ağlamak. ya paylaşmak kederi. acıyı bal eyleyip de banıp cümlelerini kelime kelime yemek. zordur. zor. paylaşana değil bu zorluk. anlamayana anlatmaktır, meşakkatli iştir. dahası imkansızdır da çoğunca. her yürek atışı farklıdır. merhamette ve nefrette, neşe ve kederde, vefa ve sevgide, sevebilmekte... farklıdır işte. 

İşte

birden bire gözüme ilişti. kemikli, zayıf omuzlarından tanıdım onu. kıvırcık saçlarına nicedir ak düşmüştü ama şimdi karlı tepeler gibiydiler. karası kalmamıştı. öylece yaklaştım, yaklaştığımı bilmeden. uzanıp dokundum omzuna. sakince dönüverdi. yüzü ufalmış, gözleri sınırsızca büyümüştü. acı/ılık bir sızıyla bakışları bakışlarıma kenetlendi. nasılsın, dedim. işte, dedi. başımı salladım. sustuk sonra. hep sustuk.