Biz, içimizde acı biriktirip, sürüp yürek namlusuna, şiir sıkıyoruz hayata. Hedefimiz vicdan, kurşunumuz şiirdir. Hüzün tarlalarından hasat ederiz başakları. İçimizde tutup damıtırız acıları. Acıdan süzülen kelam merhemidir yaramızın, süreriz, yakar. Yanmaya çoktan teşneyiz ve yeminliyiz ezelden bu yoldan sapmamaya. Bir başka yeminimiz daha var: yüreğimiz evimizdir bizim, insan olana ardına kadar açıktır kapısı. Amma cahilsen, amma kendinden başka derdin yoksa, amma kibirliysen ve seviyorsan alkışlanmayı uğrama kapımıza mevlana tekkesi değildir burası.