İNSANI ANCAK TANRI DÜŞÜNCESİ İNSANLAŞTIRABİLİR

Tanrı kavramı ve inanç üzerine düşünmek zamanıdır. Evet, yine ve tekrardan. Çünkü insanlık geldiği noktada pek de hoş bir durumda değil ve bana öyle geliyor ki insanın kendi sınırlarını ve haddini bilmesi ve öğrenmesi gerekiyor. Bu ise düşüncesinde bir tanrıya ya da en azından tanrısal olana, ilahi olana yer vermesi/açması ile mümkün olabilir ancak. Konuyu derinleştireceğim. 

 

 

 

Bir türlü bitmek bilmeyen, insanın içini ezen, batmak bilmeyen, saldırgan bir güneşin tepemizde sallanıp durduğu o uzun günlerden birindeyiz yine. Dünya, ıslak, sıcak, terli, tozlu bir aleme yuvarlandı sanki. Hani döne döne vardı sanki bir yere. Bu yerde mevsimler yok, bu yerde yağmurlar yok, mavi gök yüzüne sere serpe dağılmış bulutlar yok... Burası sürgünlerin yeri olmalı. Burası, olsa olsa... gurbet olmalı.

soğuk -1

soğuk -1

kocamandı gözlerin

kocaman yüreğin

geldin ısındı içim

gidiverdin apansız

buz kesti evim

hazin

ah ne hazindir solması gülün

açması tomurcuğun ne hazin.

açmasa solmayacak oysa

gene de açar ve yaşar dipdiri

gün doğumundan gün batımına